Tie Teks in Konteks
So, die Calviniste sê- “Hoe kan ons teen God stry? Hy kan doen wat Hy wil, Hy is soewerein; Hy maak een seun sus en die ander een so.” Die eerste fout wat hierdie mense maak is ‘n teks buite konteks is ’n pre- teks. Die konteks van Romeine 9-11 is- dit deel oorheersend met die nasies en nie met individuele nie. Dit deel met die Jode en die Heidene. Paulus praat van die twee tweelinge. Kom ons kyk in Genesis waaroor dit gaan.
“En die HERE het haar geantwoord: Twee nasies is in jou skoot, en twee volke sal van mekaar gaan uit jou liggaam; en die een volk sal sterker wees as die ander volk; en die oudste sal die jongste dien.” (Gen. 25:23)
Wat hierdie mense doen is, hulle neem iets met betrekking tot nasies en maak dit van toepassing op mense. Daar is ’n beginsel in Midrasj wat geken word as “kal. v’homer”—“lig tot swaar.”
Dit wat van toepassing is op ’n spesifieke situasie moet ook van toepassing wees in ’n moeilike situasie. Maar voordat ons hierdie beginsel gebruik moet ons eers kyk na die konteks.
Dit gaan nie daaroor dat God sommige mense vir hierdie of daardie doel geskape het nie, dit gaan oor God se uitverkiesing van nasies. Nog meer, ons het iets wat in die Skrifte geken word as ’n “gemeenskaplike samehorigheid” (“corporate solidarity”). Dit is waar ’n persoon ’n nasie of ’n groter groep mense verteenwoordig.
Esau en Jakob verteenwoordig respektiewelik wat die Israeliete en die Arabiese nasies geword het. Soos wat die tyd aangaan was Esau met Jakob versoen. In Genesis het God profetiese doelwitte vir die Arabiese mense en dieselfde vir die Jode. God se uitverkiesing het te doen met Sy roeping vir diens; dit het niks te doen met redding in die sin wat hierdie mense daarvan probeer maak nie. Dit is dieselfde in die Boek Obadja. Die naam van die patriarg word ’n metafoor, of ’n algemene term- vir die nasies wat van hom afstam.
So, voordat ons verder gaan moet ons besef dat hierdie mense iets wat gaan oor nasies neem en dit van toepassing maak op individuele terwyl dit hoofsaaklik nie eers gaan oor wat die teks sê nie.
Dit kan net in ’n mate van toepassing gemaak word op individuele, soos wat die teks aangaan om dinge oor Farao te beskryf, maar wanneer die Nuwe Testament die Ou Testament verklaar dan moet ons teruggaan om die Ou Testament in konteks te lees.
